Kosmiczne Katastrofy - Rany Ziemi (4)

Rob. M

Historia zderzeń Księżyca z innymi ciałami niebieskimi jest zapisana na jego obliczu.
Choć Ziemię osłania gazowa atmosfera, zdarzały się w historii naszej planety zderzenia z meteorytami. 75% powierzchni Ziemi pokrywa ocean, wiele kraterów tkwi pod wodą i osadami.

Bombardowanie naszej planety przez ciała kosmiczne ma długą historię. Kratery i inne ślady zderzeń, rozrzucone po powierzchni Ziemi to żywi świadkowie wydarzeń, które czekają na swojego kronikarza. Kratery powstają na dwa sposoby.

- w wyniku uderzenia w powierzchnię planety meteorytu
- w wyniku wybuchu wulkanu

Według Richarda A. F. Grieve´a występuje około147 kraterów uderzeniowych.
Co roku lista ta powiększa się o 3 do 5 nowych odkrytych kraterów.

Mniej więcej 2/3 znanych kraterów znajduje się na starych, wewnętrznych częściach kontynentów, z dala od granic płyt, gdzie koncentruje się aktywność tektoniczna.

Największe kratery to Sudbury (200 km) i Vredefort (140 km)

Niektóre kratery na naszej planecie mają tylko kilka tysięcy lat. Ich średnica nie przekracza 0,5 km.

Krater Meteorytowy w Arizonie
Jako pierwszy krater uderzeniowy na Ziemi rozpoznano krater Canyon Diablo w Arizonie.

W 1903 roku Daniel M. Barringer zakwestionował hipotezę, że krater jest pochodzenia wulkanicznego. Ponieważ krater Canyon Diablo jest młodym i dobrze zachowanym kraterem uderzeniowym, służy geologom do badań skutków kosmicznego bombardowania.

Ostatecznie udało się zrekonstruować historię Krateru Meteorytowego. Mniej więcej 20 - 50 tysięcy lat temu w ziemską atmosferę wtargnęła bryła żelazna o średnicy 60 m.
Między spadkiem a uformowaniem się krateru nie upłynęła nawet sekunda. Siłę wybuchu można porównać z eksplozją 1, 7 megatony co odpowiada mocy największych bomb jądrowych.